Zoals in de vorige blog verteld, ging Tibbe afgelopen donderdag zijn laatste 4-daagse blokje in. Volgens de artsen was het een wonder dat hij alle blokjes zonder vertraging kon doorlopen. Tussendoor heeft hij zeker last gehad van bijwerkingen en moeten terugvechten, waren zijn waardes erg laag, had hij het fysiek en mentaal zwaar, maar hij bleef boven een bepaald minimum, heeft tot nu toe nog geen infectie opgelopen of koorts gehad en kon dus door.
Zondag was de laatste dag van het "blokje" en als afsluiter zou hij afgelopen dinsdag een hele dag in het PMC een andere chemo moeten krijgen. Hiermee zou dan fase 2 helemaal afgerond zijn.
Echter ondanks dat Tibbe best goed te spreken was, waren zijn waardes dinsdag dusdanig laag dat de artsen het niet aandurfden. Geen chemo dus, ook pauzeren met de chemo die wij elke avond thuis geven, even geen middelen die hem naar beneden halen, maar rust en tijd om weer weerstand, energie en bloedcellen op te kunnen bouwen.
Om hem extra te helpen hierbij kreeg hij wel wederom een bloedtransfusie. Ook al was het de 3e keer, ook al heeft hij er baat bij want hij knapt er echt van op, elke keer toch even slikken.
De planning is dus allemaal iets uitgesteld en dat is niet erg. Sterker nog het is fijn dat ze een ondergrens bewaken, hij moet nog wel enigszins overeind blijven.
Komende maandag gaan we weer naar het PMC, dan wordt opnieuw alles gecheckt en als het dan beter is, mag hij alsnog de geplande chemo.
Hierna krijgt Tibbe weer 2 weken om aan te sterken (tussendoor wel controles) en na die 2 weken gaan we beginnen aan een nieuwe fase. Fase 1 van het zwaardere behandelplan.
Hoe is Tibbe nu. Eigenlijk heel stabiel, gezellig, sterk, fit en steeds meer zichzelf. Vandaag zelfs een hele dag naar school geweest. Zo bizar om na 2 heftige maanden weer een beetje die oude vertrouwde glinstering in z' n ogen te zien, grapjes te kunnen maken, dansen en lekker bijdehand.
Vanaf morgen krijgt hij ook fysiotherapie aan huis en daarvoor wilde hij vanmiddag toch alvast even z' n skates proberen......
Heerlijk dus en wij gaan genieten van deze rust en stabiliteit.
We blijven waakzaam met hygiene en snottebellen, want we gunnen hem dat hij ook echt even zo kan blijven en zoveel mogelijk "normaal" kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten