Eindelijk ontslagen.
Eind van de week werd besloten alle antibiotica stop te zetten. Tibbe had al zolang zoveel gehad, het had geen effect meer. Daarbij kwam zijn eigen weerstand steeds meer terug, dus de artsen durfden het ook aan, vertrouwen dat zijn eigen lichaam het gaat overnemen.
En wat we allemaal hoopten gebeurde.... de koorts bleef weg, Tibbe werd steeds helderder, hij sliep goed etc. Sommige klachten blijven nog wel aan, maar dat heeft tijd nodig. Belangrijkste is dat die koorts wegblijft.
Wat het dan is geweest...??? Combinatie van longontsteking, een griepvirus, een uitgeput lichaam en voor ons een nieuwe term: "drug-fever". Dat laatste wil zegen dat je lichaam lange tijd al zo ontzettend veel medicijnen heeft moeten verwerken, dat het 1 grote chaos is van binnen en daar volgt dan reactie op. Wie zal het zeggen.
Confronterend voor ons is in ieder geval geweest te merken dat zijn lichaam "op" lijkt te zijn. Na al die chemo-kuren lukt het niet meer om op eigen kracht aan te sterken en moet je eerst een enorme dip door en heel veel extra medicijnen krijgen om weer een beetje op te krabbelen. Voor ons en de oncologen een duidelijk keerpunt in de behandeling.
Het waren rotweken en het leek eeuwig te duren en heeft een behoorlijke wissel op ons allemaal getrokken. Aan de andere kant als het dan eenmaal voorbij is, dan vergeet je ook weer snel en kunnen we weer vooruit kijken en denken.
Als Tibbe zo blijft aansterken, gaat hij woensdag weer door in het Prinses Maxima Centrum met de behandeling. Eerst onder narcose voor de ruggenprik en beenmergpunctie en daarna chemo's. Voor nu is dat nog even ver weg. Eerst bijkomen en weer even "normaal".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten