Het is pittig en alles wat Tibbe moet doorstaan en ondergaan is zo ontzettend zielig. Bijna niet te doen. Tibbe is superdapper, we zien hem bikkelen, maar oh wat is hij gesloten en wat voert hij een gevecht "achter de schermen". Hij wil ons er niet mee belasten, dat is duidelijk, hij wil er niet aan denken, dus we hebben het er zo min mogelijk over, maar oh wat is het onmenselijk.
Wat gebeurt er dan allemaal. Moeilijk te beschrijven, maar toch....
De Dexa werkt op zijn hoogtepunt. Tibbe krijgt 24/7 signalen door dat hij heel veel honger heeft en zsm zoveel mogelijk en zo vet mogelijk moet eten. Hij houdt zich in, maar het is er continue.
Hij kan zichzelf niet vermaken en is steeds op zoek naar afleiding of actie. School biedt goede afleiding en hij is daar zelfs gemotiveerd voor, maar verder vraagt hij de hele dag wat we gaan doen en moeten we hem de hele dag vermaken en rondrijden. Als er dan afleiding is, vindt hij het heerlijk en zoekt de gezelligheid zoveel mogelijk op.
Hij heeft een bolle toet en bolle buik, maar gelukkig niet heel zichtbaar en hij heeft er zelf weinig last van.
Door de chemokuren die elke woensdag doorgaan, gaat het lopen slecht. Spierkracht is nihil, hij kan z'n voeten moeilijk aansturen. Buiten zit hij meestal in de rolstoel en binnen scharrelt hij zelf of met hulp van ons rond. De laatste dagen wordt dit steeds erger en valt hij soms ineens, dat is echt heel naar en moeten we voorkomen.
Door de chemo' s moet je lichaam heel hard werken om alles te verwerken en daardoor valt hij veel af, dus ook al eet hij heel veel en machtig, hij komt geen grammetje aan.
Door de pittige chemo's die hij krijgt gaan z'n waardes weer achteruit. Hij heeft het nog lang volgehouden om sterk en stabiel te blijven, maar nu is z'n weerstand erg laag en ook andere bloedwaardes dalen.
Kortom echt naar, ook al lijkt het van de buitenkant best ok, binnen gebeurt er veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten