En dan zijn we ineens een jaar verder. Een jaar waarin onbeschrijflijk veel is gebeurd. Een jaar wat we nooit meer willen meemaken, een jaar vol angst, verdriet, pijn, onzekerheid en heel hard werken om door te kunnen gaan. Maar ook een jaar wat ons als gezin dicht bij elkaar heeft gebracht en alles in een ander perspectief heeft gezet. Een jaar waarin we heel veel mooie lieve vrienden heel dichtbij hebben gevoeld, zowel voor ons als voor de kinderen.
De dag wij te horen kregen dat Tibbe leukemie heeft, zullen wij en velen met ons nooit vergeten.
2019 hebben wij ritueel in de prullenbak gegooid, alles wat Tibbe heeft moeten ondergaan komt nooit meer terug, het tweede jaar lijkt er beter uit te zien dan het eerste jaar, in ieder geval met minder meerdaagse opnames en ook minder agressiviteit in de concentratie en strakke opvolging van de chemokuren.
Er is vertrouwen voor het tweede jaar. Het zal zeker de eerste maanden nog zwaar en grillig zijn, maar daarna kan het alleen maar beter worden. En het feit dat de leukemiecellen niet meer direct actief zijn, geeft ook vertrouwen voor genezing. Ooit komt er een tijd dat we met z'n 5-en kunnen terugkijken op deze tijd, in plaats van er middenin zitten.
Tijdens de kerstvakantie is het best goed gegaan met Tibbe. Hij had de tijd nodig om aan te sterken, dus geen opnames of chemo's in de planning. Omdat hij wel in een "dip" zat qua bloedwaardes moest hij elke 3 dagen op controle komen en daar bleek elke keer dat hij zelf nog niet in z' n herstel kwam, dus werden steeds z'n rode bloedcellen en bloedplaatjes aangevuld om hem weer een paar dagen goed te houden. Deze bloedtransfusies duren lang, we zijn dan wel een hele dag zoet. Maar tussendoor voelde Tibbe zich goed en het fijne is dat het PMC meedenkt en alles zo plant dat hij precies voor de kerst, na de kerst en voor oud&nieuw moest komen zodat hij tijdens de feestelijke dagen gewoon kon meegenieten thuis. En dat laatste heeft hij en wij allemaal ook zeker gedaan. Dingen gedaan die we normaal ook zouden doen, zelfs een paar dagen heerlijk naar Domburg uitgewaaid en van warme choco naar warme choco gelopen. Het was fantastisch om te zien hoe Tibbe genoot. Een heerlijke voldane glimlach, weer kunnen smullen van al het lekkers en zelfs onbewust en onbezorgd een paar huppeltjes op het strand. Het was soms echt even elkaar knijpen dat dit "echt" was.
De laatste dagen van de vakantie zijn pittig voor Tibbe. Het besef dat de realiteit er weer aan komt, dat er een einde komt aan even onbezorgd zijn en je "lekker" voelen, valt hem zwaar. Heel begrijpelijk.
De start van het nieuwe protocol laat nog even op zich wachten, omdat Tibbe eerst zelf weer alles moet aanmaken, wellicht eind van deze week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten