In onze vorige blog gaven we aan dat we onder de indruk zijn van hoe sterk Tibbe is, dat hij best weer een goeie week had gehad en we stiekem alweer een beetje plannen maakten.
Helaas is vorige week donderdag alles anders gelopen. Iets waar we al wel rekening mee hielden gezien zijn lage weerstand, waar de artsen ons regelmatig voor waarschuwden. Tibbe kreeg donderdagnacht koorts en dat betekent: meteen komen, meteen spoedopname, direct starten met anti-biotica, om alles zsm te verwijderen, te voorkomen dat de bacterie/virus verder uitbreidt.
Dus om 01:30 's nachts reed Joost met een zielig ziekje naar het PMC. Uit onderzoek bleek dat hij inderdaad een bacterie had, dus dat betekende een week blijven en behandeld worden. Na 2 dagen is hij overgeplaatst naar het AMC, dat is standaard, en daar is hij afgelopen week geweest.
Omdat Kick en Keet ook vakantie hebben en met z'n allen thuis zitten kniezen geen zin heeft, hebben we ons steeds verdeeld en elkaar afgelost. Zo is Margot wel met Kick en Keet naar Friesland gegaan. Dat was heerlijke afleiding en we werden helemaal ontzorgd.
De eerste dagen was Tibbe echt ziek. niet eten, niet uit bed, rolstoel, slap en misselijk. Maar na een paar dagen en heel veel anti-biotica ging dit gelukkig weer steeds beter. De grootste hulp was wel dat ze in het AMC een grote bak met hele lieve knuffelige kuikentjes hadden, daar kwam Tibbe z' n bed graag voor uit en dat was een heerlijke afleiding voor hem.
Het AMC heeft weer hele andere activiteiten dan het PMC en Tibbe heeft daar echt van genoten.
Ook voor ons en qua contact met de artsen was het prima en inmiddels ook daar vertrouwd.
Wat ook gebeurde was dat van de ene op de andere dag Tibbe z'n haar losliet, hele grote plukken vielen uit, echt bizar. Uiteindelijk hebben we in het AMC met de tondeuse alles eraf gehaald. Hoe is dat dan? Enerzijds natuurlijk heel confronterend en slikken, maar aan de andere kant het staat ook best heel stoer en we hadden ons op heftiger voorbereid. Het goeie is dat Tibbe z'n bolle prednison-toet kwijt is, dus we zien zijn eigen lieve vrolijke gezichtje weer. Wij kijken toch meer naar het gezicht dan naar het haar. Al zei Tibbe zelf wel dat wij er al zo aan gewend zijn, omdat in het PMC iedereen er zo uitziet en dat is zeker waar. Op Tibbe heeft het best impact, hij kijkt nog even niet in de spiegel, maar zei wel dat hij liever met een bloot bolletje loopt dan met petten en mutsen. We merken wel dat het voor kinderen heftiger is dan voor volwassenen. Nu maar hopen dat hij niet teveel aangestaard gaat worden.
Inmiddels zijn we al weer een eind verder en mag Tibbe einde van deze dag naar huis, heerlijk vanavond weer met z'n 5-en.
Op de vraag of het dan allemaal heel naar en verdrietig is dat Friesland niet doorging met het hele gezin, kunnen we naar eerlijkheid zeggen dat we daar steeds beter in worden de situatie te accepteren zoals deze is. Mensen en vooral kinderen zijn gelukkig heel erg flexibel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten