Inmiddels al weer een tijdje verder. De laatste chemo-kuur heeft niet voor hele nare bijwerkingen gezorgd en de eerste week school heeft Tibbe mee kunnen doen. Heel fijn en waardevol als start.
Hoe gaat het dan nu. Wat wij merken is dat wij steeds beter worden in het accepteren dat het is zoals het is. Dit is nu ons leven, hier zullen we het voorlopig mee moeten doen en verder is er niet zoveel. Focus op Tibbe en de andere 2 kids en verder rust en veiligheid. Onze wereld en onze grenzen liggen anders dan ze ooit geweest zijn en dat is soms heel confronterend, maar het geeft vooral rust om daar vanuit te gaan.
Wat het onzeker maakt is dat alles per dag kan verschillen en onvoorspelbaar is. Hoe het verloop van de ziekte is, wat de chemo's doen, hoe sterk Tibbe is en hoe Kick en Keet reageren, maar als we uitgaan van het nu, is er een bepaalde stabiliteit.
Wat zeker merkbaar was bij Tibbe en ook bij Kick en Keet is dat na 6 weken een hele-fijne-gelukkige-bubbel met zn 5-en, de stap naar de buitenwereld van school, sport en vriendjes veel doet met alle spanning en het realiteitsbesef. Want ookal leek alles even goed en normaal, de ziekte is er nog steeds. Dat zorgt nu en dan voor wat mentale uitdagingen en uitspattingen en met elkaar proberen we ook dat een plekje te geven.
Morgen heeft Tibbe weer een chemokuur van 3 dagen en daarna gaan we zien en merken hoe alles verder gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten